Herinner wie je bent.

Be yourself?
Ontwaken?
Bewust worden?

Waarom vergeet je wie je werkelijk bent?

Omdat je gaat geloven wat anderen over je dachten.
Omdat je gaat leven vanuit wat veilig leek.
Omdat je je aangepast hebt aan een wereld die zei: “Doe maar normaal.”
Omdat je gaat luisteren naar stemmen buiten jezelf —
en het fluisteren van je spirit daardoor bijna niet meer hoorden.

Je verliest je herinnering aan jezelf
om te overleven in een wereld die je essentie vergat.

Omdat deze wereld is ingericht op doen, niet op zijn.
Op presteren, aanpassen, voldoen.
Op doelen halen, verwachtingen waarmaken, drukte verdragen.
Je leert al vroeg wie je moet zijn om liefde, aandacht, veiligheid te krijgen.
En stukje bij beetje raak je kwijt wie je bent.

Maar die herinnering? Die is nooit echt weg.
Ze sluimert.
Ze wacht.
Tot het moment dat iets in je zegt:
“Wacht eens even… ik was meer dan dit.”

En dan begint het ontwaken.
Niet door iets nieuws te worden.
Niet door weer te luisteren naar verhalen.
Maar door terug te keren naar wie je altijd al was.

Je vergeet je essentie niet omdat je zwak bent,
maar omdat het systeem om je heen daar geen ruimte voor gaf.

Tot je het zat bent.
Tot je lichaam ‘nee’ zegt.
Tot je je spirit hoort .
En jij luistert.
Dan herinner je weer.

Wie je was.
Wie je bent.
Wie je altijd blijft.

Liefs,

Sabine